Grzyby
Znaczne zalesienie terenu i korzystne warunki wilgotnościowe sprawiają, że grzyby mają bardzo istotny udział w środowisku przyrodniczym Gór Stołowych. W lasach Parku można znaleźć większość znanych grzybów wielkoowocnikowych jak: borowik szlachetny, suchogrzybek złotopory, podgrzybek zajączek, koźlarz czerwony, opieńka miodowa, muchomor czerwony, mleczaj rydz. Z mniej pospolitych, na leśnych polanach i bardziej suchych łąkach w pobliżu lasów, występuje czubajka kania, a w wilgotnych zbiorowiskach trawiastych mały, żółty grzybek - wigotnica cytrynowa. Martwe drzewa atakowane są przez huby, w tym często spotykanego na bukach hubiaka pospolitego. Z rzadkich gatunków grzybów wymienić trzeba: siedzunia sosnowego, purchawicę olbrzymią, sromotnika smrodliwego i soplówkę jodłową.
Roślinność zarodnikowa i zbiorowiska naskalne
Flora roślin zarodnikowych Parku Narodowego Gór Stołowych jest obficie reprezentowana. Związane jest to z wyjątkową budową geologiczną, występowaniem dużych ilości odkrytych powierzchni skalnych, urozmaiconą rzeźbą i sprzyjającym rozwojowi tej grupy roślin wilgotnym klimatem. Zatrzymywanie wody na nieprzepuszczalnym podłożu w obrębie mułowców i margli środkowego poziomu zrównania gór sprzyja utrzymywaniu się dużej ilości wilgotnych siedlisk - młak źródliskowych i torfowisk. Duże znaczenie, głównie dla występujących na skałach sinic, wątrobowców i mchów mają także czynniki mikroklimatyczne, zwłaszcza w strefie górnych piaskowców ciosowych. Skały te, dzięki zdolności nasiąkania wodą w rejonie znacznej ilości opadów, dodatkowo wpływają na utrzymywanie się znacznej wilgotności powietrza. Szczególnie wilgotny mikroklimat panuje w szczelinach i rozpadlinach tych skał, ze względu na zaleganie zimniejszego powietrza, zmniejszenie parowania i znacznie późniejsze topnienie śniegu.
Ciekawym ekosystemem rozwijającym się w warunkach mikroklimatu rozpadlin i pseudo-jaskiń piaskowcowych skał są tzw. "stalagmity korzeniowe". Powstają one w przypadku gdy rosnący blisko powierzchni gleby młody korzeń drzewa (np. buka) natrafi na ciągle kapiącą ze stropu lub skalnego nawisu wodę. Wytwarza on wtedy gęsty splot drobniutkich korzonków rosnących w środowisku powietrznym w kierunku kapiącej wody. Splot ten przerośnięty jest gęsto strzępkami grzybów mikoryzowych. Zasiedlają go także wątrobowce, glony, sinice i liczne zwierzęta bezkręgowe (skoczogonki, drobne chrząszcze, mrówki) żywiące się wydzieliną korzeni i strzępkami grzybni oraz polujące na nie drapieżniki - głównie pająki. W zależności od intensywności kapania wody omawiane "stalagmity korzeniowe" osiągają wysokość do 10 a nawet 50 cm i mają od kilku do kilkunastu centymetrów średnicy. Dorastając do stropu pseudo-jaskini tworzą czasem "korzeniowe stalagnaty".
Góry Stołowe są jedynym w Polsce tak dużym obszarem występowania piaskowców ciosowych, dlatego związana z nimi flora roślin zarodnikowych jest również wyjątkowa. Charakteryzuje ją m. in. duża ilość gatunków wątrobowców. Ta prymitywna grupa mszaków wymaga większej niż mchy wilgotności powietrza. Wątrobowce wyraźnie różnią się od mchów. Posiadają znacznie mniejsze zróżnicowanie tkankowe i często plechowatą budowę ciała. Inaczej także ukształtowane są organy rozmnażania wątrobowców. Przykładem tej grupy roślin może być pleszanka, której trzy gatunki spotykane są na terenie Parku Narodowego Gór Stołowych. Spośród stwierdzonych tu ponad 120 taksonów wątrobowców, przynajmniej 5 nie występuje na innych stanowiskach w Polsce, a cały szereg to gatunki bardzo rzadkie w kraju. Jednym z nich jest rosnący na ścianach szczelin na Szczelińcu Wielkim Gymnocolea acutiloba, uważany za relikt pamiętający okres trzeciorzędu. Duża część wątrobowców Parku to gatunki górskie, przy czym wiele z nich występuje znacznie poniżej granicy wysokościowej osiąganej w innych pasmach górskich. To samo dotyczy mchów, wśród których na 224 stwierdzone tu gatunki 86 to gatunki górskie, w tym 13 wysokogórskie. Wśród mchów rosnących na terenie Parku na szczególną uwagę zasługuje obecność jednego gatunku endemicznego widłoząb sudecki, jednego nowego dla Polski i czterech gatunków nowych dla Sudetów. Ciekawostką jest występowanie mchu świetlanki stwierdzonego w rozpadlinach Szczelińca. Kiełkujący z zarodnika splątek tej roślinki wytwarza duże kuliste komórki odbijające promienie świetlne, dlatego mech ten w ciemnych szczelinach jarzy się zielonkawym światłem. Bardzo dekoracyjnym gatunkiem często spotykanym na skałach i w wilgotnych lasach świerkowych jest bielistak siwa, posiadająca silnie higroskopijne liście dzięki specjalnym komórkom chłonącym wodę. Pomimo niewielkiego obszaru Gór Stołowych i małej wysokości nad poziomem morza rośnie tu także wiele cennych form, odmian i gatunków porostów. Podczas badań prowadzonych w latach 2006-2013 na terenie Parku potwierdzono występowanie 288 gatunków porostów oraz 7 gatunków grzybów niezlichenizowanych. Wśród nich znajduje się wiele cennych i rzadkich gatunków w skali kraju, jak np. żyłecznik zwisający, słojecznica kredowa, czasznik modrozielony, czy pęporostek Hudsona.
Rośliny zarodnikowe mają zwykle duży udział w tworzeniu zbiorowisk naskalnych. W Parku Narodowym Gór Stołowych szczególnie interesujące fitocenozy tego typu wytworzyły się na naturalnych odkrywkach skał marglistych zawierających wapń. Dominują w nich wapieniolubne gatunki mszaków, a na dalszych etapach sukcesji pojawiają się zbiorowiska także z udziałem paproci i roślin kwiatowych. Spośród ciekawszych paproci można tu spotkać gatunki suboceaniczne jak: zanokcicę zieloną, zanokcicę skalną, paprotnicę kruchą, oraz górskie, takie jak paprotnik kolczysty. Z roślin kwiatowych w jednym z takich zbiorowisk występuje skalnica zwodnicza - prawdziwy rarytas we florze Parku. Ta biało kwitnąca, zwieszająca się z półek skalnych poduszkowa roślina rośnie tylko na jednym stanowisku w Górach Stołowych i zarazem jedynym w Polsce. Znajduje się ona w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin, ale jest również gatunkiem rzadkim w Europie. Inną wartą wymienienia rośliną wyższą znalezioną w omawianym zbiorowisku jest rzadki w naszej florze rzeżusznik piaskowy Borbasa.
Ciekawym ekosystemem rozwijającym się w warunkach mikroklimatu rozpadlin i pseudo-jaskiń piaskowcowych skał są tzw. "stalagmity korzeniowe". Powstają one w przypadku gdy rosnący blisko powierzchni gleby młody korzeń drzewa (np. buka) natrafi na ciągle kapiącą ze stropu lub skalnego nawisu wodę. Wytwarza on wtedy gęsty splot drobniutkich korzonków rosnących w środowisku powietrznym w kierunku kapiącej wody. Splot ten przerośnięty jest gęsto strzępkami grzybów mikoryzowych. Zasiedlają go także wątrobowce, glony, sinice i liczne zwierzęta bezkręgowe (skoczogonki, drobne chrząszcze, mrówki) żywiące się wydzieliną korzeni i strzępkami grzybni oraz polujące na nie drapieżniki - głównie pająki. W zależności od intensywności kapania wody omawiane "stalagmity korzeniowe" osiągają wysokość do 10 a nawet 50 cm i mają od kilku do kilkunastu centymetrów średnicy. Dorastając do stropu pseudo-jaskini tworzą czasem "korzeniowe stalagnaty".
Góry Stołowe są jedynym w Polsce tak dużym obszarem występowania piaskowców ciosowych, dlatego związana z nimi flora roślin zarodnikowych jest również wyjątkowa. Charakteryzuje ją m. in. duża ilość gatunków wątrobowców. Ta prymitywna grupa mszaków wymaga większej niż mchy wilgotności powietrza. Wątrobowce wyraźnie różnią się od mchów. Posiadają znacznie mniejsze zróżnicowanie tkankowe i często plechowatą budowę ciała. Inaczej także ukształtowane są organy rozmnażania wątrobowców. Przykładem tej grupy roślin może być pleszanka, której trzy gatunki spotykane są na terenie Parku Narodowego Gór Stołowych. Spośród stwierdzonych tu ponad 120 taksonów wątrobowców, przynajmniej 5 nie występuje na innych stanowiskach w Polsce, a cały szereg to gatunki bardzo rzadkie w kraju. Jednym z nich jest rosnący na ścianach szczelin na Szczelińcu Wielkim Gymnocolea acutiloba, uważany za relikt pamiętający okres trzeciorzędu. Duża część wątrobowców Parku to gatunki górskie, przy czym wiele z nich występuje znacznie poniżej granicy wysokościowej osiąganej w innych pasmach górskich. To samo dotyczy mchów, wśród których na 224 stwierdzone tu gatunki 86 to gatunki górskie, w tym 13 wysokogórskie. Wśród mchów rosnących na terenie Parku na szczególną uwagę zasługuje obecność jednego gatunku endemicznego widłoząb sudecki, jednego nowego dla Polski i czterech gatunków nowych dla Sudetów. Ciekawostką jest występowanie mchu świetlanki stwierdzonego w rozpadlinach Szczelińca. Kiełkujący z zarodnika splątek tej roślinki wytwarza duże kuliste komórki odbijające promienie świetlne, dlatego mech ten w ciemnych szczelinach jarzy się zielonkawym światłem. Bardzo dekoracyjnym gatunkiem często spotykanym na skałach i w wilgotnych lasach świerkowych jest bielistak siwa, posiadająca silnie higroskopijne liście dzięki specjalnym komórkom chłonącym wodę. Pomimo niewielkiego obszaru Gór Stołowych i małej wysokości nad poziomem morza rośnie tu także wiele cennych form, odmian i gatunków porostów. Podczas badań prowadzonych w latach 2006-2013 na terenie Parku potwierdzono występowanie 288 gatunków porostów oraz 7 gatunków grzybów niezlichenizowanych. Wśród nich znajduje się wiele cennych i rzadkich gatunków w skali kraju, jak np. żyłecznik zwisający, słojecznica kredowa, czasznik modrozielony, czy pęporostek Hudsona.
Rośliny zarodnikowe mają zwykle duży udział w tworzeniu zbiorowisk naskalnych. W Parku Narodowym Gór Stołowych szczególnie interesujące fitocenozy tego typu wytworzyły się na naturalnych odkrywkach skał marglistych zawierających wapń. Dominują w nich wapieniolubne gatunki mszaków, a na dalszych etapach sukcesji pojawiają się zbiorowiska także z udziałem paproci i roślin kwiatowych. Spośród ciekawszych paproci można tu spotkać gatunki suboceaniczne jak: zanokcicę zieloną, zanokcicę skalną, paprotnicę kruchą, oraz górskie, takie jak paprotnik kolczysty. Z roślin kwiatowych w jednym z takich zbiorowisk występuje skalnica zwodnicza - prawdziwy rarytas we florze Parku. Ta biało kwitnąca, zwieszająca się z półek skalnych poduszkowa roślina rośnie tylko na jednym stanowisku w Górach Stołowych i zarazem jedynym w Polsce. Znajduje się ona w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin, ale jest również gatunkiem rzadkim w Europie. Inną wartą wymienienia rośliną wyższą znalezioną w omawianym zbiorowisku jest rzadki w naszej florze rzeżusznik piaskowy Borbasa.